«- نازلیبهار خنده زد و ارغوان شکفت.

    در خانه، زیر پنجره گل داد یاس پیر.

    دست از گمان بدار!

    با مرگ نحس پنجه میفکن!

بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار ... »

نازلی سخن نگفت؛

                        سرافراز

دندان خشم بر جگر خسته بست و رفت ...

*

«- نازلی! سخن بگو!

    مرغ سکوت، جوجه ی مرگی فجیع را

    در آشیان به بیضه نشسته است!»

 

نازلی سخن نگفت؛

                       چو خورشید

از تیرگی برآمد و در خون نشست و رفت ...

*

نازلی سخن نگفت

نازلی ستاره بود

یک دم در این ظلام درخشید و جست و رفت ...

 

نازلی سخن نگفت

نازلی بنفشه بود

گل داد و

          مژده داد: «زمستان شکست!»

                                                   و

                                                       رفت ...

 

 

احمد شاملو

Share this Post Share to Facebook Share to Twitter Email This Pin This

نوشته شده در تاريخ سه شنبه 28 آبان 1392برچسب:, توسط شایان دیبا

 

 ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم

چند وقت است که هر شب به تو می اندیشم

به تبسم ، به تکلم ، به دلارایی تو

به خموشی ، به تماشا ، به شکیبایی تو

به نفس های تو در سایه سنگین سکوت

به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت

 

بهروز یاسمی

Share this Post Share to Facebook Share to Twitter Email This Pin This

نوشته شده در تاريخ سه شنبه 28 آبان 1392برچسب:, توسط شایان دیبا